منو
یادمه از بچگی سربههوا بودم و دنبال حیوونا میگشتم و بخاطر همین هم کلی برچسب و حرف شنیدم. “)
تا اینکه الان سربههوایی رو نه تنها دنبال میکنم بلکه آموزش میدم.
سربههوایی چیز بدی نیست!
بیشتر هم برای بچهها استفاده میشه که بچه سربههوا نباش و درس بخون “)
سربههوایی باعث شناخت، آگاهی و لذت بردن از محیط اطراف میشه.
در واقع سربههوایی به شاخه گردشگری حیاتوحش گفته میشه، توی این شاخه بخصوص پرندهنگری (Birdwatching)
چرا که پرندهها بیشتر توی آسمونن و برای پیدا کردنشون باید سر به هوا شد. “)
پرندهنگری باعث میشه تا با جزییات بیشتری جغرافیا و دنیای اطرافمونو نگاه کنیم و از دیدنشون لذت ببریم.
وقتی متوجه میشیم که یک خانواده دارکوب یا شاهین توی وسط شهر و شلوغی و سروصدا دارن زندگی میکنن میتونه باعث شگفتی ما بشه و ذهنیت محدود ما رو از شناخت پرندهها براساس گنجشک و کلاغ تغییر بده.
گردشگری حیاتوحش ما رو به مادرمون (طبیعت) نزدیکتر میکنه و ما رو با ساکنان و همسایگان دیگه زمین که در کنارمون دارن زندگی میکنن بیشتر آشنا میکنه.
در واقع گردشگری حیاتوحش نوعی تفریح علمیه که حضور حال رو بالا میبره و بخاطر ارتباط با طبیعت بهمون آرامش میده و استرس رو کم میکنه و در نهایت باعث آگاهی بیشتر از محیط اطرافمون میشه که این آگاهی منجر به حفاظت از طبیعت و ساکنان دیگه زمین میشه.
در دو قالب سفر و کارگاه برای کودک، نوجوان و بزرگسالان میشه سربههوایی رو تجربه کرد.
برای دیدن ساکنان دیگه زمین سفر میکنیم. این سفرها میتونن داخل یا حاشیه شهر باشن یا توی یه منطقه طبیعی.
برای شناخت با طبیعت و حیاتوحش میشه کارگاههای حضوری یا غیرحضوری ترتیب داد و بذر آگاهی پخش کرد.
اینجا با ساکنان و همسایگان دیگه زمیـن که کنـارمون دارن زنـدگی میکنن بیشـتر آشـنا میشیم و از دیدنشـون لذت میبریم و بـذر آگاهی پخش و پلا میکنیم.
دمتون هیرکانی :)