ذره بین یکی از ابزارهاییه که وقتی بچه تر بودم خیلی علاقه داشتم بهش و باهاش هر چیزی رو نگاه می‌کردم.
توی کنجکاویمون به یه جانداری برخوردیم که روی کلاه یکی از بچه‌ها نشسته بود. بچه‌ها گفتن: این چیه؟ گفتم: نمی‌دونم. و بعد با راهنمایی دوستان متوجه شدم شته‌ست.
از گوشی بعنوان ذره‌بین استفاده کردم و شته رو بزرگش کردم و شروع کردیم به شمردن پاهاش و سعی کردیم چشم‌هاش رو پیدا کنیم و راه رفتنش رو نگاه کنیم.
یکی از بچه‌ها علاقه‌ای به پرنده‌ها نشون نمیداد و بیشتر به عنکبوت‌ها علاقه داشت و میگ‌گفت دنبال اونا بگردیم. این تفاوت‌ها و ابرازش برام جذابه.
با توجه به فصل پاییز، درباره درخت‌ها و برگهاشون و فصل خوابشون صحبت کردیم. درباره لباس زمستونی پرنده‌هاو مدل گرم کردنشون صحبت کردیم.
پا و نوک اردک و غازهای اهلی پارک گفتگو رو دیدیم و راجبشون صحبت کردیم.
برنامه محورش پرنده‌ها بودن ولی سعی کردیم درباره جزییات اطرافمون هم کنجکاوی و کاوش کنیم.
ممنونم از دوستانم در گروه مندرزمین که هماهنگی برنامه رو انجام داده بودن و خوشحالم که هم مسیریم.
دمتون هیرکانی