بعد از پرندهنگری با بچهها داشتیم بازی اِستُپ هوایی بازی میکردیم که یکیشون صدا زد و گفت که اینجا روی درخت یه چیزی هست!
بچهها حدسهایی داشتن و حدسشون جیرجیرک بود اما خوب در واقع، زنجرهای بود که دیگه لباس قبلیش به کارش نمیاومده و اونو درآورده بود و پوست جدیدی رو توی جریان رشدش به تن کرده بود.
بنظرم زنجرهها رو میشه نماد پذیرش تغییر دونست.
صدای زنجره رو پخش کردم و با بچهها شنیدیمش. پرنده گری بهانهایه که از این دریچه به محیط اطراف و موجودات دیگه هم با دقت بیشتری نگاه کنیم.
زنجره Cicadas
زنجره یکی از شگفتیها توی حیات وحشه و بلندترین صدا رو توی دنیای حشرات داره. اونها میتونن حتی تا چند سال زیرزمین بونن و توی زمان و فصل مناسب از زیر خاک بیرون بیان و اینطوری میشه روی تنه درختها بعد از جلداندازی دیدشون و صداشو رو شنید.
این برنامه با هماهنگی دوستانم علی صفدری و هستی عزیز در گروه شوق کاوش انجام شد و خوشحال بودم که در کنارشون بودم و یکمی با بچه ها راجب پرندهها و دنیای جانوران صحبت کردیم و دیدیمشون.
دمتون هیرکانی